Nu de winterstop is aangebroken, leek het mij wel een gepast cliché om eens terug te kijken op de eerste seizoenshelft. Vooraf werden ons, of ONS, weinig kansen toegedicht. Zeker bij het zien van het programma van de eerste 5 wedstrijden, zou het niet vreemd zijn als we na die 5 wedstrijden nog geen punt behaald zouden hebben. Na de eerste wedstrijd in en tegen Scheveningen, dacht ik hetzelfde. Nu, na 16 wedstrijden, kunnen we concluderen dat alleen GVVV ons volledig heeft weggespeeld in Veenendaal. En die ploeg staat op dit moment gelijk in punten met ons. Van de eerste 4 op de ranglijst hebben wij gewonnen, maar tegen de ploegen onder ons hebben we te weinig punten gehaald.
Waar ligt dat aan? Hoe graag we het ook willen, wij kunnen het spel niet maken. Tegen 'betere' teams wordt dat niet van ons verwacht en daardoor kunnen we stiekem punten pakken. Tegen de 'mindere' teams, waarbij wij betere spelers hebben en een beter team zijn, zijn we toch niet goed genoeg om het spel te maken. Dat is kwaliteit, of beter gezegd een gebrek eraan. Dat is helemaal niet erg of raar, gezien de beperkte middelen van de club en het beperkte aanbod van spelers in Friesland. De trainers streven ernaar om voetbal in het elftal te brengen. Veel positiespel op de training, veel stilleggen om uit te leggen en te vragen naar keuzes. Want nadenken over het spel en weten waarom je bepaalde dingen doet, of juist niet doet, is een groot onderdeel van een goede speler zijn of worden. Mooi om te zien hoeveel stappen sommige jongens daarin al gemaakt hebben. Toch zijn er nog een heleboel verbeterstappen te maken, waarvan sommige erg simpel zijn. Het allerbelangrijkste als je wil voetballen, is dat je spelers hebt die de bal willen hebben. En dan bedoel ik niet alleen op de training of als je met 5-0 voorstaat, maar te allen tijde. Dan kun je uiteindelijk ook het spel maken en winnen van mindere teams.
Bij Cambuur zien we dit seizoen hetzelfde. Nu heb ik maar 1 wedstrijd in het stadion bekeken, omdat oud spelers tegenwoordig maar liefst 1 kaart krijgen en niemand daar in zijn eentje gaat zitten, en 2 potjes op tv gezien, maar ook zij proberen te voetballen. Een belangrijk onderdeel daarvan zijn de keeper en de twee centrale verdedigers. Rust aan de bal, lang wachten met afspelen en het lef om in te dribbelen wanneer het kan. En niet onbelangrijk, middenvelders die de bal willen hebben en kunnen verplaatsen. In de bekerwedstrijd thuis tegen NAC, die ik bekeken heb, lukte dit erg goed. Wat overigens het mooiste van de avond was, was de oudere 'supporter' naast mij. In de eerste helft speelde Christovao, die zijn eerste wedstrijd speelde, geweldig en deed hij alles goed volgens deze man. Toen de hardwerkende spits na 60 minuten volledig stuk zat, maar verplicht door moest spelen, rolde de ene na de andere (meestal racistische) verwensing aan zijn adres uit mijnheers keeltje. Ik moet me bij dit soort 'supporters' altijd inhouden om geen reactie te geven, want hoewel ik weet dat ze er to-taal niets van begrijpen, blijft het toch vervelend om al dat oppervlakkige onzinnige geschreeuw van dit soort mensen aan te horen.
Zo werkt het in voetballand; de ene week maak je een mooi doelpunt en vindt iedereen je een mooie, sierlijke speler. De andere week krijg je een rode kaart en moet je met je 'kut gele schoentjes 6 weken lang in het tweede gezet worden'. Dat is het lot van technische spelers die het minder moeten hebben van hard werken en veel slidings. Als alles goed gaat, ziet het er mooi uit en juichen ze voor je. Als je verliest, ligt het aan jou, want je hebt niet hard genoeg gewerkt en je bent een arrogante, nonchalante lul. Wat is voetbal toch mooi!
