Je moet weten wat je kan, maar het is nog belangrijker om te weten wat je niet kan. Of in ieder geval wat anderen beter kunnen dan jij. Dit geldt voor iedereen en is overal toepasbaar, dus ook in het voetbal. Een keeper staat tussen de palen omdat hij goed kan keepen (en/of omdat hij niet kan voetballen), een spits staat voorin omdat hij een doelpunt kan maken en Jordy Clasie is voetballer geworden omdat hij niet kan spellen (google zijn tattoo maar eens). Toch zie ik vaak spelers die meer denken te kunnen dan daadwerkelijk het geval is.
Het mooiste voorbeeld hiervan is natuurlijk de steekpass. Deze vereist inzicht, creativiteit en (trap)techniek. Mannen als Xavi, Ronaldinho, Zidane en Iniesta beheers(t)en deze tot in de perfectie, al dan niet inclusief no-look. Maar dan staat het op zondagmiddag 2-0 voor jouw ploegje en dan denk jij als waterdrager ineens dat je die steekbal ook beheerst, terwijl jouw teamgenoten met meer kwaliteiten op jouw simpele pass in hun voeten staan te wachten. De goede kleur inspelen. Weten wat je kan, maar vooral ook weten wat anderen beter kunnen.
Supporters en publiek vinden mij vaak nonchalant, lui en arrogant. De eerste twee kloppen regelmatig. Aan mijn lichaamshouding kan ik helaas niet zoveel veranderen. Ik hou van mooi voetbal, wil de bal graag in mijn voeten om te combineren met gelijkgestemde spelers en zo nu en dan gaat dat best goed. Ik hoop dat ik heel goed onthou waar ik minder goed in ben. Daarom loop ik nooit zoveel, maak ik geen slidings en ga ik geen kopduels aan. Dat kunnen anderen nu eenmaal beter dan ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten